مقدمه: افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر، دارای نقص­هایی در درک، تنظیم و ابراز هیجانات خود هستند. هدف از پژوهش حاضر، تعیین تفاوت بازشناسی حالات هیجانی چهره و هیجانات خودآگاه شرم و احساس گناه بین دانشجویان دارای علائم اختلال اضطراب فراگیر و عادی بود.روش: این پژوهش یک طرح علی-  مقایسه­ ای، با جامعه آماری 400 نفر از دانشجویان دانشگاه شهید مدنی آذربایجان بود. پس از بررسی تمامی اعضای جامعه، تعداد 20 نفر از دانشجویانی که نمرات بالاتر از سطح برش مقیاس اختلال اضطراب فراگیر اسپیترز و همکاران (2006م) کسب کردند و سپس  ملاک ­های مصاحبه بالینی ساختار یافته تشخیص اختلال ­های روانی را برآورد نمودند، به عنوان گروه دارای علائم اختلال اضطراب فراگیر انتخاب شدند و سپس دانشجویان دیگری با همین تعداد و مبنا، متشکل از افراد بهنجار انتخاب گردید. همه آزمودنی­ها از لحاظ نمرات در منتخبی از تصاویر آزمون بازشناسی هیجانی چهره اکمن و فرایزن (1976) و مقیاس حالت شرم و گناه مارشال و همکاران (1994) مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج: برای تحلیل داده­ها از روش تحلیل واریانس چندمتغیره استفاده شد که نشان دهندة معنی­داری تفاوت بین دو گروه بود. در ادامه نتایج تحلیل تک متغیره نشان داد، بین گروه بهنجار و گروه دارای علائم اختلال اضطراب فراگیر در بازشناسی هیجانی حالات چهره تفاوت معناداری وجود ندارد. در حالی که بین دو گروه در هیجانات خودآگاه شرم و احساس گناه تفاوت معناداری وجود داشت و دانشجویان دارای علائم نمرات بالاتری در این مقیاس به دست آوردند.بحث و نتیجه­ گیری: لازم است در تبیین و درمان اختلال اضطراب فراگیر به هیجانات خودآگاه شرم و احساس گناه افراد توجه گردد.

هدف: با توجه به ارتباط معنویت با اخلاق، هدف این پژوهش، پیش بینی هیجانات اخلاقی بر اساس ابعاد معنویت بود.روش: روش این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. شرکت کنندگان پژوهش 388 دانشجوی دختر (228) و پسر (160) مقطع کارشناسی دانشگاه شیراز بودند که به شیوه خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات، از دو مقیاس معنویت فراگیر میوز- بورک و مقیاس آمادگی شرم و گناه کوهن، وولف، پانتر و اینسکو استفاده شد. برای تعیین پایایی پرسشنامه ها از روش آلفای کرونباخ و برای احراز روایی مقیاسها از روش تحلیل عوامل استفاده شد. شواهد، موید پایایی و روایی مطلوب مقیاس ها بود.یافته ها: از میان ابعاد معنویت، بعد پیوند با دیگران، پیش بینی کننده معنادار و منفی هیجان شرم بود. ابعاد تعالی، احساس معنا و هدفمندی و آرامش درونی، پیش بینی کننده های احساس شرم نبودند. در مورد احساس گناه، بعد تعالی، پیوند با دیگران و احساس معنا و هدفمندی به صورت مثبت و معنادار و بعد آرامش درونی به شکل منفی و معنادار، پیش بینی کننده های احساس گناه بودند.نتیجه گیری: در مجموع نتایج حاکی از آن بود که معنویت، احساس گناه را به صورت مثبت و احساس شرم را به صورت منفی پیش بینی می کند.

هدف: هدف اصلی این تحقیق، بررسی اثرات هیجانات خودآگاه (غرور، شرم، گناه) بر سطح خلاقیت دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد است.روش تحقیق: این تحقیق به لحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ روش، پیمایشی است. جامعه آماری این تحقیق شامل دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه فردوسی مشهد می باشند که 272 پرسش نامه به روش نمونه گیری تصادفی جمع آوری شد. ابزار جمع آوری داده ها پرسش نامه می باشد و از پرسش نامه ای با طیف 5 گزینه ای لیکرت که شامل 40 سوال بود استفاده شده است. روایی محتوا از طریق پیش آزمون و تست خبرگان انجام گرفت. روایی سازه از طریق تحلیل عاملی تاییدی مورد برسی قرار گرفت. به منظور تعیین پایایی آزمون از روش آلفای کرونباخ و ضریب پایایی مرکب استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدل یابی معادلات ساختاری و حداقل مربعات جزئی استفاده شد.یافته ها: نتایچ حاصل از آزمون فرضیه های تحقیق نشان داد که غرور اصیل به میزان 0.346، غرور عصبی به میزان 0.195-، احساس شرم به میزان 0.177- و احساس گناه به میزان 0.204 بر خلاقیت دانشجویان اثر دارد که با توجه با این که عدد معناداری برای هر چهار ضریب خارج از بازه 1.96± است می توان هر چهار فرضیه تایید می شوند.نتیجه گیری: بر اساس یافته های به دست آمده می توان گفت که غرور اصیل و احساس گناه رابطه معنادار و مثبتی با سطح خلاقیت دارند درحالی که غرور عصبی و احساس شرم رابطه معنادار و منفی با خلاقیت دارند.

زمینه و هدف: یکی از عوامل موثر بر سلامت روان در انسان میزان پایبندی فرد به رفتار اخلاقی می­باشد. هدف از انجام تحقیق حاضر تعیین رابطه هیجانات اخلاقی شرم و گناه در نوجوانان با سبک­های فرا هیجانی والدین بود. روش کار: برای انجام تحقیق توصیفی و کاربردی حاضر از بین دانش­آموزان دختر و پسر کلاس­های دهم و یازدهم، 422 دانش آموز (240 پسر و 182 دختر کلاس) شهر شیراز به روش نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای از مدارس دخترانه و پسرانه چهار ناحیه شیراز به عنوان نمونه انتخاب شدند. سپس پرسشنامه­های 30 سوالی دیدگاه فراهیجانی والدین ایولینی کو (2000 )، هیجان خودآگاه 16 سوالی سناریو محور نانجی و همکاران (1992) بین افراد نمونه توزیع و جمع­آوری شد. نهایتا از آماری توصیفی، آلفای کرونباخ، کالموگروف اسمیرنوف و ضریب همبستگی پیرسون جهت تجزیه و تحلیل داده­ها استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد در سبک فراهیجانی والدین بین بعد هدایت­گری با احساس شرم و گناه نوجوانان رابطه معنی­داری وجود دارد. اما بین بعد آگاهی هیجانی والدین با احساس شرم و گناه نوجوانان رابطه معنی­دار ندارد. همچنین میانگین نمره دختران به طور معنی­داری در هیجان احساس گناه بیشتر از میانگین نمره پسران است. نتیجه­گیری: با توجه به نتایج تحقیق پیشنهاد می­شود والدین به سبک­های فراهیجانی توجه بیشتری داشته باشند.

مقدمه ارتباط بین شناخت و هیجان همواره برای محققان جالب و مورد توجه بوده است. علیرغم اینکه هریک حوزه ای جداگانه محسوب می شوند؛ ولی با یکدیگر در تعامل اند. هدف پژوهش حاضر تاثیرهیجانات شرم و گناه بر حلقه واج شناختی و لوح دیداری فضایی حافظه کاری بود. روش طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان دختر و پسر دانشگاه شهید مدنی آذربایجان در سال تحصیلی 98-1397 بودند که تعداد 60 نفر با دامنه سنی بین 20-26 سال به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شده و به صورت جایگزینی تصادفی در دو گروه و بر اساس ملاک های ورود و خروج در گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برای گردآوری داده ها از آزمون وکسلر بزرگسالان (آزمون فراخنای ارقام) و بلوک های کرسی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با روش آماری تحلیل کوواریانس انجام گرفت. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بعد از تعدیل نمرات پیش آزمون، هیجانات شرم و گناه به طور معناداری حلقه واج شناختی و لوح دیداری-فضایی حافظه کاری را تحت تاثیر قرار می دهد. نتیجه گیری: هیجانات حلقه واج شناختی و لوح دیداری-فضایی حافظه کاری را تحت تاثیر قرار می دهد و قرار گرفتن در معرض هیجانات منفی در حافظه کاری افراد تداخل ایجاد می کند.

مقدمه: بررسی کیفیت زندگی به عنوان یک موضوع مهم در مطالعات بیماری های مزمن، به خصوص سرطان، مطرح است. تمامی مجموعه علایم جسمانی و روانی سرطان، کیفیت زندگی بیماران را تحت تاثیر قرار می دهد. بنابراین، در کنار درمان های پزشکی استفاده از درمان های روان شناختی برای بیماران مبتلا به درد و ناراحتی عاطفی ناشی از سرطان، می تواند منجر به ایجاد احساس آرامش در بیماران شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه خود متمایز سازی و هیجان های شرم و گناه با کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شده است.روش بررسی: مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی است که 200 زن مبتلا به سرطان پستان به صورت در دسترس در آن شرکت داشتند. ابزارهای مورد استفاده جهت جمع آوری داده ها شامل پرسش نامه خود متمایزسازی (DSI-SF-20)، هیجان های خودآگاه (GAPS-16) و کیفیت زندگی (SF-12) بودند. پس از جمع آوری پرسشنامه ها، داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل رگرسیون و به وسیله نسخه 20 نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین سن بیماران برابر با 42.10±3.64 به دست آمد. یافته ها بیانگر رابطه مثبت و معنی دار خودمتمایز سازی و عملکرد جسمانی و روانی در مقیاس کیفیت زندگی بود. همچنین هیجان های شرم و گناه رابطه منفی و معنی داری با عملکرد جسمانی و روانی در مقیاس کیفیت زندگی داشتند. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که این دو متغیر 28% از واریانس بعد جسمانی و 41% از واریانس بعد روانی کیفیت زندگی را پیش بینی می کنند.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه می تواند نظر روان شناسان و متخصصین مرتبط را به این امر معطوف کند که کمک به بیماران مبتلا به سرطان پستان در جهت افزایش توانایی خودمتمایز سازی و کاهش هیجان های شرم و گناه، می تواند کیفیت زندگی این بیماران را بهبود بخشد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر مذهب بر سلامت روان به واسطه هیجانات خودآگاه احساس شرم و احساس گناه بود. بدین منظور 286 نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه سمنان به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تصادفی انتخاب شدند و مقیاس هیجان خودآگاه برای بزرگسالان تانجنی و همکاران، پرسشنامه دینداری گلاک و استارک و پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ را تکمیل نمودند. ارتباط متغیرها در قالب یک الگوی ساختاری مورد بررسی قرار گرفته و به روش تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزار لیزرل آزمون شد. نتایج، اثر واسطه ای هیجان احساس گناه را بین ابعاد مختلف مذهب با سلامت روان نشان داد به طوری که ابعاد اعتقادی (b=0.16)، عاطفی (b=0.24) و مناسکی (b=0.14) مذهب احساس گناه را به طور مثبت پیش بینی کرده و به واسطه این هیجان (b=0.18) بر سلامت روان اثر مثبت داشتند. برای هیجان احساس شرم رابطه معناداری با ابعاد مذهب به دست نیامد اما این هیجان سلامت روان را به صورت منفی پیش بینی نمود (b=0.41). بنابراین ابعاد مختلف مذهب با افزایش هیجانات مثبت از جمله احساس گناه سازگارانه منجر به ارتقاء سلامت روان شده و احساس شرم ناسازگار، احتمال گرایش به بیمارهای روانی را افزایش داده و سلامت روانی را به مخاطره می اندازد.

شواهد موجود حاکی از این است که خودشیفتگی آسیب شناختی شامل دو فنوتیپ خودبزرگ بین و آسیب پذیر می باشد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه سبک های دفاعی و عاطفه خودآگاه شرم و گناه در این دو نوع خودشیفتگی و مقایسه آن با افراد عادی است. تعداد 350 دانشجو (230 دختر و 120 پسر) به صورت نمونه گیری در دسترس از میان دانشجویان دانشگاه های تهران انتخاب شدند، و بر اساس غربالگری به وسیله پرسشنامه خودشیفتگی آسیب شناختی، تعداد 90 آزمودنی انتخاب شده و در سه گروه 30 نفره دارای رگه های خودشیفتگی خودبزرگ بین، خودشیفتگی آسیب پذیر و فاقد رگه های خودشیفتگی قرار گرفتند، و پرسشنامه سبک های دفاعی و مقیاس عاطفه خودآگاه را تکمیل کردند. داده ها به وسیله روش آماری تحلیل واریانس چندراهه مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد در خرده مقیاس شرم بین هر 3 گروه تفاوت معناداری وجود دارد، و نتایج میانگین گروه خودشیفته آسیب پذیر در خرده مقیاس شرم از میانگین دو گروه دیگر بیشتر، و این تفاوت معنادار است. در خرده مقیاس گناه بین فنوتیپ های خودشیفتگی با گروه نرمال تفاوت معناداری وجود دارد. در خرده مقیاس های سبک دفاعی رشدنایافته و سبک دفاعی روان آزرده بین فنوتیپ های خودشیفتگی با گروه نرمال تفاوت معناداری وجود دارد. نتایج در حمایت از این نظریه است که احساس شرم را به عنوان هسته اصلی احساسات در آسیب شناسی روانی خودشیفتگی توصیف می کند، و همچنین نتایج حاکی از این است که دو فنوتیپ خودشیفتگی دو ابراز متفاوت از یک آسیب شناسی واحد هستند.

مقدمه هدف از پژوهش حاضر اثر القای شرم و گناه بر عملکرد خودکنترلی در تکلیف بوده است. روش پژوهش به روش نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری، دانشجویان دختر و پسر مقطع کارشناسی بودند که در نیمسال اول تحصیلی 99-1398 در دانشگاه شیراز تحصیل می کردند. نمونه شامل 64 دانشجو (26 پسر و 38 دختر) بود که با استفاده از نمونه گیری در دسترس و مبتنی بر هدف، و با توجه به معیارهای ورود و خروج از سه کلاس دانشگاه شیراز انتخاب شده و به مقیاس های افسردگی، اضطراب و استرس (DASS)، خودکنترلی (تانگ نی، 2004)، تمایل برای خودکنترلی (یوزیل و بامیستر، 2017) زیرمقیاس های آمادگی برای شرم و آمادگی برای گناه مقیاس عاطفه خودآگاه-3 (تانگ نی، 1989) و پرسشنامه هیجان شرم و گناه پاسخ دادند. سپس شرکت کنندگان سه کلاس در 3 گروه القای شرم، القای گناه و کنترل، در معرض مداخله آزمایشی قرار گرفتند. در دو گروه آزمایش، از طریق یادآوری و نوشتن جزیی یک اشتباه شخصی، احساس شرم یا گناه القا شد و مجددا هیجان های شان از طریق پرسشنامه سنجش هیجان شرم و گناه اندازه گیری شد. در نهایت، شرکت کنندگان هر سه گروه، تکلیف پازل غیرقابل حل را انجام دادند. نتایج نتایج نشان داد که میزان خودکنترلی در شرکت کنندگان گروه گناه بیشتر از گروه شرم و کنترل است، اما بین میزان خودکنترلی گروه شرم و گروه کنترل تفاوت معناداری وجود نداشت. بحث و نتیجه گیری بر طبق نتایج، هیجان های خودآگاه گناه و شرم می توانند خودکنترلی و در نتیجه سازگاری و پایداری افراد در موقعیت های متعارض را تحت تاثیر قرار دهند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.